Giftige slangen, size doesn't matter.

Op dit moment is mijn vierde week in Suriname alweer begonnen, wat vliegt de tijd! Mijn weken bestaan met name uit werken en relaxen. Het leven is in SU ontspannen, dit komt zeker ook deels door het weer. Men doet hier graag aan middagdutjes en ik ken menig Nederlander die hier graag aan mee zou doen. Nou ben ik helaas niet gemaakt voor middagdutjes, aangezien ik er alleen maar vermoeider van wordt. Dus wat doe je dan als iedereen slaapt en de winkels dicht zijn, nou eigenlijk is dit de tijd voor mij om mijn was te doen en op de bank te ploffen en even lekker te genieten van een aflevering desperate housewives. Rond een uur of 5 komt alles weer tot leven en is het tijd om de deur uit te gaan. Helaas worden de zwerfhonden dan ook weer actiever, ik ben niet echt fan van deze dieren. Hoewel ik ze zielig vind blijf ik toch graag op afstand i.v.m. rabies, het zijn niet de meest aaibare honden die ik ken.

Ik heb kennis gemaakt met mijn buren links van mij woont een oudere hindoestaanse vrouw (die mij wil leren om doks in masala te maken, jummie), tegen over mij wonen indianen en rechts van mij wonen creolen. Het is wel heel gaaf om te zien hoe zoveel verschillende bevolkingsgroepen (Hindoestanen, Javanen, Creolen, Chinesen en inheemsen) naast elkaar kunnen leven zonder gezeur. Iedereen geniet hier van elkaars feestdagen (aangezien dan ook iedereen vrij krijgt).

Gister ben ik met mijn werk naar het Wakay pompgemaal geweest. Dit betekende dat we eerst een uur moesten rijden over het land naar de plek waar de boten lagen. Eenmaal aangekomen worden we verwelkomd door een waakhond van iemand die daar woont (geweldig weer een hond die om de auto heen staat te blaffen). Nadat ik er zeker van was dat hij niet meer voor mijn deur stond kwam ik de auto uit. Tijd om de boot in te laden.

Op een gegeven moment toen de boot al half vol was hoor ik wat oproer ( onderling praten ze vaak Sranantongo, dus ik had geen idee waarom) ik werd aan de hand meegenomen en daar op 1.5 m afstand lag een van de giftigste slangen van Suriname klaar in aanvalsmodus! Ik denk gelukkig is ie nog klein, maar voor de labaria (ofwel lanspuntslang) geldt size doesn't matter. De kleintjes worden al geboren met het zware vergif. Met een stok werd de slang gedood. Probleem opgelost, niet dus deze slangen schijnen in paren te leven. Bedankt voor de tip, heel begrijpelijk dus dat ik het daarop volgende half uur mijn ogen niet van de grond heb afgehouden. Dit werd door de mannen wel als erg komisch ervaren!

Toen kon ik eindelijk op de boot. Normaal gesproken gaat dit best soepel, maar ik was behoorlijk bang om in het water te vallen waardoor het niet stunteliger kon gaan. Het bruine water van de rivier bied ruimte aan piranha's en slapende kaaimannen, de laatste komt alleen s'avonds boven (in mijn ogen dus 2 hele goede redenen om niet in het water te willen vallen).

De boottocht was prachtig, ik heb grote inlaat werken gezien die het water vanuit de Nanni Swamp water in het Corantijn kanaal leidt. Aan de andere kant van het kanaal was alleen maar bos (jungle), waar ook tijgers etc. in schijnen te zitten. Deze heb ik niet kunnen spotten vanuit mijn boot.

Na een uur en 15 min varen komen we aan bij Wakay. Wakay was een groot pompgemaal en het was enorm gaaf om dit te kunnen zien, de enorme motoren voor de propellers die water het kanaal in zuigen. Daarnaast staan er op het terrein nog een aantal huisjes voor de staf en het leger ( voor bescherming ).

Na een korte rondleiding was het tijd om weer terug te gaan, we hadden immers nog een lange weg te gaan. Op de terugweg was het rustig op de boot, ik was ook moe dus geen probleem! Heerlijk gewoon op zo'n boot te zitten en alleen maar te kijken. We zijn nog een dode kaaiman tegen gekomen die op zijn rug lag, het was duidelijk te zien dat de kaaiman het kleinere broertje is van de alligator (gelukkig maar).

Het gaat hier nog steeds goed en voorlopig wil ik nog niet weg!

Tikkie na ä Day!